Bayram gazetesi ve cemiyetler

Gazeteci Cemiyetlerinin ‘Bayram’ gazetesi çıkarması çok eski bir gelenek. Her gün okuduğumuz gazeteler bir gün önceden hazırlandığı için bayramın birinci günü de çıkardı. Ramazan bayramlarında 2 ve 3’üncü, Kurban bayramlarında ise, 2-3 ve 4’üncü günler okuyucular BAYRAM gazetesi okurdu. Bayram gazetesi de normal günlerde çıkan ulusal/yaygın gazeteleri aratmazdı, haberler günlük ve tazeydi. 

Ulusal gazeteler dinlenmeye geçer, yerine bayram gazetesi vardiyayı devralırdı ancak, bunun ötesinde bu devirin önemli bir gerekçesi de vardı ki, bu da cemiyetin maddi gelir elde etmesine olanak sağlamaktı. Yıllar ilerledikçe, Türkiye Gazeteciler Cemiyetinin dışında bölgelerdeki cemiyetler de kendi adlarına Bayram gazeteleri çıkarmaya başladı, böyle olunca da pasta bölündü. 

Güneydoğu Gazeteciler Cemiyeti de böyle bir geleneği uzun süre sürdürdü. Bölgeye hitap eden GGC Bayram gazetesine kentte görev yapan gazeteci arkadaşlarımızın büyük çoğunluğu haberleri ile maddi kaynak için piyasadan topladıkları reklamlarla destek verirdi. Gelenekler böyledir, imece usulü yöntemlerin geçerliliğinde yürür. 

Basın dünyasındaki çöküş, gazetecilerin savrulması sonucu, cemiyetlerinde, bayram gazetelerinin de önemleri sadece anılarda kaldı. Şimdi yeniden bir hareketlenme gözleniyor, ne zaman tam olur, düzelir bilemiyorum ancak, denemelerde bulunmak önemlidir. 

Kurucusu olduğum Güneydoğu Gazeteciler Cemiyeti de uzun yıllar sonra Bayram gazetesi çıkarmaya karar verdi. Başkan Mücahit Ceylan arayıp bir yazı yazmamı isteyince ‘Tamam’ dedim. Bayram gazetesi nostaljik bir hatırlatma çalışması olacağı için önemli, desteğimizi esirgemeyiz. Sadece Bayram gazetesi ile yetinmemek, çağın gereği farklı projelere de yönelmek gerekir diye düşünüyorum. GGC gibi, tarihi eski, profesyonel bir kuruma da yeni ve farklı projeler yakışır. 

Her şey olur, yeter ki iyi niyetli olunsun, fedakârlık yapılsın. 

*

Tam da bu noktada söyleyeceğim şeyler var.  

Hem gazeteciliğin hem de cemiyetçiliğin dumura uğradığı bir dönemi yaşıyoruz. 

Toplum karşısında ‘Güvensiz’ bir algının karşılığı olarak yansıyan gazetecilik ve gazetecinin kişilik ve şahsiyet haklarının teslimi, yine iyi, güvenilir gazetecilerin çabası ile olmalıdır. 

Önümüzde iyi bir süreç var, güveni boşa çıkarmayan, direnen gazeteciler var. 

Ayakta kalmak için ciddi bir çaba var. 

Hem alanda hem de cemiyetlerde eski kaliteli atmosferi yeniden yaşatmak için güçlü hamleler yapmak gerekiyor. 

İyiler bir araya gelmeli, gelecek için umut veren iyi kararlar vermelidir.